Test ten jest przedrukiem ulotki rozdawanej na 1 Maj w trakcie pochodu organizowanego wraz z Historią Czerwoną, Czerwonymi, Czerwonym Frontem oraz SRPO – Mazowieckie.
Towarzyszcza! Towarzyszki! Towarzysze!
Polski ruch pracowniczy, dzięki samoorganizacji, radykalizacji i inicjatywie osób pracujących zaczyna się odradzać! Jest to przedsięwzięcie, na którego drodze stoi wiele przeszkód stawianych przez klasowego wroga pracowniczy – burżuazję. Przedsięwzięcie okupione ogromnym poświęceniem osobistym poszczególnych związkówczy, takich jak Magdalena Malinowska czy Mariusz Ławnik, represjonowanych za zaangażowanie się w działalność związkową. Mimo tego, protesty takie jak Białe i Czerwone Miasteczko, protesty osób pracujących w Kauflandzie, w systemie oświaty, a także strajki – takie jak w Polskiej Grupie Górniczej, Solarisie, w Bison-Bial są dowodem na to, że osoby z klasy pracowniczej są coraz bardziej świadome sprzeczności interesów z panującą w kapitalizmie burżuazją – i coraz odważniej występują w walce o swoje prawa!
Bez względu na te wspaniałe, optymistyczne znaki, z bólem musimy przyznać, że klasa pracownicza nie posiada żadnego rzeczywistego stronnictwa politycznego reprezentującego jej interesy klasowe. Stronnictwa lewicowe działające w głównym nurcie politycznym odżegnują się od języka klasowego – prezentują reformizm i ograniczają się w swych perspektywach do upiększania systemu kapitalistycznego, który u swych podstaw ma wyzysk osoby pracującej, w postaci kradzieży przez kapitalistę wartości dodatkowej wypracowanej przez pracowników, pracowniczki i pracownicza. Dopóki ten proceder ma miejsce, dopóty nie można mówić o systemie sprawiedliwym dla pracownicza, o systemie w służbie interesów klasowych klasy pracowniczej!
Projekt Instytut Karola Marksa jest próbą stworzenia przestrzeni rozwoju organizacji politycznej, która zrzeszać będzie osoby z klasy pracowniczej, stanowić platformę, z której rozbrzmiewać będzie jej głos, jej żądania podyktowane interesem klasowym. Instytut Marksa jest próbą współpracy intelektualnej pracowniczek, pracowniczy i pracowników.
Naszym celem jest skupienie osób chcących odpowiedzieć na wyłożony wyżej problem – osób chcących stanowić realną reprezentację polityczną swojej klasy – szeroko pojętej klasy pracowniczej, a przede wszystkim klasy robotniczej. Nie chcemy tworzyć kolejnego kółka wzajemnej adoracji w sejmie, brylować w gazetach, wiadomościach w telewizji. Chcemy doprowadzić do stworzenia organizacji krystalizującej żądania polityczne klasy pracowniczej, zdecydowanej walczyć o lepsze jutro dla siebie – lepsze jutro nie ograniczające się do walki związkowej sensu stricte.
Otwarcie deklarujemy: chcemy długofalowej zmiany politycznej, chcemy systemu socjalistycznego, nastawionego na realizację interesu klasy pracowniczej. Oprócz chwalebnej walki defensywnej, jaką prowadzą Związki Zawodowe – walki koniecznej, potrzebnej i niemożliwej do zastąpienia przez jakiekolwiek stronnictwo polityczne – chcemy organizacji ofensywnej, krystalizującej wolę pracowniczy, pracowniczek i pracowników do obalenia systemu kapitalistycznego – obalenia klasowego panowania burżuazji!
Precz z klasowym panowaniem burżuazji!
Tak dla samorządności robotniczej!
Tak dla socjalizmu – systemu w służbie interesu klasy pracowniczej!