Niniejszy tekst jest tłumaczeniem artykułu z Rote Fahne. Nr. 8, 2022, s. 13-17.
Czy możemy raz na zawsze położyć kres wojnom imperialistycznym? Dlaczego w coraz większej liczbie krajów galopująca inflacja wpędza ludzi w ubóstwo i głód?
Jak to możliwe, że przemówienia na temat ochrony środowiska przeżywają rozkwit, a emisja CO2 w 2021 roku znajduje się na rekordowo wysokim poziomie? Odpowiedzi na te pytania można znaleźć dziś na płaszczyźnie międzynarodowej – w zorganizowanej, równoprawnej współpracy sił rewolucyjnych ponad granicami państw. Zjednoczyły się one w światowej organizacji ICOR i podjęły inicjatywę daleko idących działań antyimperialistycznych oraz inicjatywę budowy zjednoczonego frontu antyfaszystowskiego.
Aby poważnie zająć się sprawą i rozwiązać wszystkie te problemy, konieczne jest wyplenienie ich korzeni. Te znajdują się w imperializmie. Obecny stan rzeczy należy zastąpić stosunkami społecznymi, w których zamiast przymusu pomnażania kapitału, orientacji na maksymalizację zysku, władzę i dominację nad regionami lub branżami, zastąpi orientacja na potrzeby ludzi, a jedność człowieka z naturą będzie sprawą podstawową. Należy zastąpić stosunkami społecznymi w których zasada współpracy między narodami dla ich wzajemnych korzyści zastąpi dzisiejszą rywalizację polegającą na wzajemnym unicestwianiu się. W związku z powyższym, perspektywa socjalistyczna reprezentowana jest przez Międzynarodową Koordynację Partii i Organizacji Rewolucyjnych (ICOR), która liczy 62 organizacji członkowskich na pięciu kontynentach.
Pionierska i ponadnarodowa współpraca jej organizacji członkowskich z Rosji i Ukrainy, która w skrajnie niebezpiecznych warunkach aktywnie przeciwstawia się niesprawiedliwej dla obu stron wojnie imperialistycznej. Staje w obronie przyjaźni narodów Rosji i Ukrainy oraz walczy o wspólną perspektywę socjalistyczną. Wyraźne stanowisko przeciwko wojnom imperialistycznym jest ogólnoświatowym punktem odniesienia.
Nowe, wcześniej nieznane wyzwania
W obliczu zmienionej światowej sytuacji politycznej znaczenie ICOR rośnie. Sytuacja ta nie charakteryzuje się tylko zagrożeniem wojną światową. Nowe zaostrzenie się światowego kryzysu gospodarczego i finansowego, które trwa od 2018 roku, przenika się z szeroko zakrojonymi reperkusjami społecznymi. Przejście w globalną katastrofę ekologiczną następuje w coraz szybszym stopniu, a pandemia COVID-19 jeszcze się nie skończyła. Kryzys ideologii burżuazyjnej również pogłębia się w obliczu niepowodzenia wszystkich obietnic rychłego pokonania inflacji, ożywienia gospodarki, końca pandemii, przyspieszonego wycofywania się ze spalania węgla i zrealizowania projektu pokojowej Europy. Międzynarodowy Komitet Koordynacyjny (ICC) ICOR pisze na ten temat:
„Kryzysowy charakter imperialistycznego systemu światowego ma tendencję do przekształcenia się w kryzys społeczny z potencjałem fermentu rewolucyjnego, powstań i rozwoju sytuacji rewolucyjnych. Rozwój ten postawi przed ICOR nowe, nieznane dotąd wyzwania. Zakłada jego wzmocnienie, konsolidację jego podstaw ideowo-politycznych zgodnie ze zmianami zachodzącymi w świecie. Zakłada także zdecydowaną poprawę jego pracy.
Klasa robotnicza i szerokie masy potrzebują w swoich działaniach perspektywy rewolucyjnej. W tym celu należy wyraźnie wzmocnić i zjednoczyć partie ICOR i wszystkie partie rewolucyjne świata. Należy wzmocnić zarówno praktyczną koordynację i współpracę, jak i także krok po kroku pracę na płaszczyźnie ideologicznej i politycznej. Tylko wtedy będzie można zrealizować postulowane już przez Karola Marksa podnoszenie świadomości oraz «coraz szersze międzynarodowe zjednoczenie robotników». Tylko w ten sposób może pojawić się siła wyższa nad potężnym imperialistycznym systemem światowym. Tylko w ten sposób misja historyczna zostanie wypełniona, a cel socjalizmu i komunizmu zostanie osiągnięty na całym świecie”.
Najważniejszym zadaniem ICOR jest praktyczna współpraca i koordynacja działań w powiązaniu ze stopniowym zjednoczeniem ideologiczno-politycznym. W obecnej sytuacji nie jest to takie proste! Nowa sytuacja polityczna na świecie sprawia, że we wszystkich partiach toczą się ożywione dyskusje na temat jej oceny. Częściowo dochodzi także do rozłamów. Dyskusje te koncentrują się głównie na kwestiach zmian w imperialistycznym systemie światowym, a zwłaszcza na ocenie krajów takich jak Chiny, Rosja itp. jako nowych krajów imperialistycznych.
Wszystkie partie wykonują w swoich krajach aktywną pracę – często pod mieczem Damoklesa rosnących represji rządowych. Przykładem tutaj mogą być rewolucjoniści na Sri Lance zaangażowani w masowe walki spowodowane olbrzymią inflacją. Jednak przejście do rzeczywistej, tj. praktycznej koordynacji i współpracy międzynarodowej – jak w przypadku walki z imperialistycznym zagrożeniem wojną światową – biorąc pod uwagę wymagania obecnej sytuacji, nie zostało jeszcze osiągnięte,.
ICOR – historia sukcesu pomimo przeciwności
ICOR może już teraz pochwalić się historią sukcesów. Został on założony 6 października 2010 roku przez 41 partii i organizacji z 33 krajów, co stanowiło krok o znaczeniu historycznym. Nastąpiło to po trzyletnim intensywnym okresie przygotowawczym prowadzonym przez ówczesnego głównego koordynatora – Stefana Engela. W swojej uchwale założycielskiej ICOR nakreślił „wyraźną linię rozdziału od rewizjonizmu, trockizmu i anarchizmu” oraz od „każdej formy antykomunizmu”. Podkreślono cel – socjalizm/komunizm oraz konieczność wprowadzenia dyktatury proletariatu w socjalizmie jako społeczeństwie przejściowym. Uzgodniono główne zadania praktycznej współpracy w zakresie równoprawnej koordynacji i współdziałania. W sposób wiążący przyjęto wspólne zasady i uchwały oraz uzgodniono równe prawa i obowiązki wszystkich organizacji członkowskich. Dotyczyło to przede wszystkim tego, że każda organizacja sama decyduje, czy i w jakim zakresie będzie uczestniczyć we wspólnie uzgodnionych projektach. Następnie zobowiązana jest do rzetelnej realizacji tego, co zostało uzgodnione. Każda organizacja zobowiązana jest także do wpłaty rocznej składki finansowej, której wysokość określa sama.
Założenie ICOR było wielkim zwycięstwem po dziesięcioleciach rozdrobnienia, zniechęcenia, dezorientacji i likwidatorstwa na świecie, spowodowanej rewizjonistyczną zdradą socjalizmu w Związku Radzieckim i Chinach. Na krótko przed założeniem ICOR ponad 50 partii i organizacji lewicowych z całego świata spotkało się w 2009 roku w Wenezueli, aby przedyskutować i podpisać apel prezydenta Wenezueli Hugo Chavéza o utworzenie V Międzynarodówki na drodze „do socjalizmu XXI wieku”. W jego centrum znajdowała się rewizjonistyczna iluzja „pokojowej transformacji”.
Obecnie Wenezuela jest bardzo zadłużona względem Chin i Rosji, a tamtejsze masy, dotknięte niezwykle wysokim bezrobociem i powszechnym ubóstwem, stoją w obliczu upadku tej rewizjonistycznej koncepcji. „V Międzynarodówka” wprawdzie w dalszym ciągu istnieje, ale co najwyżej na papierze. W książce „Świt międzynarodowej rewolucji socjalistycznej” oceniono:
„Organizacje rewolucyjne i szerokie masy na całym świecie (…) muszą uwolnić się od wszelkich złudzeń dotyczących koncepcji pokojowej transformacji kapitalizmu oraz powinny zrobić wszystko, co konieczne, aby przygotować międzynarodową rewolucję socjalistyczną.”
Aby skutecznie budować ICOR, trzeba było walczyć z coraz to nowymi atakami antykomunistycznymi, próbami tłumienia i kryminalizacji. Rewolucyjne i antyimperialistyczne organizacje członkowskie ICOR oraz ich sojusznicy zostały postawione w stan bliski terroryzmowi. Stefan Engel, obecna główna koordynatorka Monika Gärtner-Engel oraz przewodnicząca MLPD Gabi Fechtner – która jest siłą napędową ICOR – byli szpiegowani, prześladowani i zniesławiani. Odpowiedzią ze strony ICOR na te wydarzenia nie jest zastraszenie ani nawet wzajemne dystansowanie się od siebie, ale jeszcze większe zjednoczenie i solidarność!
Typowy ICOR!
Od początku w centrum działalności ICOR znajdowała się praktyczna koordynacja i współpraca działań rewolucyjnych w ramach przygotowań do międzynarodowej rewolucji socjalistycznej. Stałymi punktami programu są wspólne międzynarodowe dni walki 8 marca, 1 maja, Dzień Walki z Wojną i Dzień Walki o Środowisko. Innymi ważnymi wydarzeniami były uroczystości z okazji 100. rocznicy rewolucji październikowej w 2017 roku z seminarium teoretycznym oraz wspólne obchody i manifestacja w Sankt Petersburgu. Podczas gdy Kurdyjskie Siły Ludowo-Wyzwoleńcze YPG i YPJ walczyły z ISIS, 177 brygadierów ICOR odważnie uczestniczyło w budowie ośrodka zdrowia w syryjsko-kurdyjskim Kobanê. Europejskie partie ICOR bojowo uczciły 150. rocznicę Komuny Paryskiej w Paryżu w 2021 roku.
Szczególnym obszarem praktycznej koordynacji i współpracy jest współpraca z bezpartyjnymi ruchami międzynarodowymi lub innymi formami organizacji: Międzynarodową Konferencją Pracowników Motoryzacyjnych i Konferencją Górników, a także ze Światową Konferencją Kobiet Obywatelskich.
W ruchach tych podejmowane są wysiłki zmierzające do utworzenia antyimperialistycznych platform na płaszczyźnie szerokiej bazy członkowskiej, w celu budowy antyimperialistycznego zjednoczonego frontu.
Nieodłącznym elementem rozwoju i doskonalenia tych działań praktycznych jest stopniowe ujednolicanie ideowo-polityczne. Działalność praktyczna jest bowiem zawsze zorientowana na strategiczny cel – rewolucję socjalistyczną oraz związaną z tym ofensywą ideologiczną. Stała praca obejmuje działania na rzecz solidarności pracowniczej z pracownikami Nissana we Francji, z pracownikami Jasic w Shenzen (Chiny) oraz walczącymi górnikami w Peru i na Białorusi. Wyrazem tego była kampania solidarnościowa „Ręce precz od Wenezueli!”, a także solidarność z powstaniami chłopów i robotników rolnych w Indiach oraz ze strajkami generalnymi w Kolumbii i Urugwaju.
Typowa wytyczna brzmi: Jeśli zgadzamy się co do 80 procent zagadnień, musimy również nad nimi wspólnie pracować oraz krok po kroku przezwyciężać różnice. Jednym z postanowień IV Światowej Konferencji ICOR z 2021 roku było wspólne zorganizowanie dnia solidarności z walką wyzwoleńczą narodu palestyńskiego. Pomimo jedności w solidarności z walką o wolność narodu palestyńskiego, nadal istnieją różnice ideologiczno-polityczne w kwestii palestyńskiej. Praktyczna współpraca i koordynacja powinna świadomie służyć wyższemu rozwojowi zjednoczenia organizacyjnego. Z tego względu planowana jest gazeta internetowa, w której wszystkie organizacje ICOR będą mogły przedstawić swoje stanowiska w tej sprawie. Na tej podstawie będzie można przeprowadzić dalszą dyskusję i w miarę możliwości wypracować jednolite stanowisko.
Podczas IV Światowej Konferencji postanowiono w szczególności wesprzeć III Światową Konferencję Kobiet Obywatelskich w 2022 roku w Tunezji oraz Międzynarodową Konferencję Górników w 2023 roku w Turyngii. W 2024 roku ma się znów odbyć ogólnoświatowe seminarium teoretyczne z okazji „100 lat dziedzictwa Lenina”.
Budowa zjednoczonego frontu antyimperialistycznego
„W tym niespokojnym, zdestabilizowanym i pogrążonym w kryzysie świecie musi pojawić się siła mogąca zwyciężyć imperializm. Nadszedł czas na budowę międzynarodowego antyimperialistycznego i antyfaszystowskiego zjednoczonego frontu, którego rdzeniem musi być międzynarodowy proletariat przemysłowy.”
Tymi słowami ze wstępu do broszury Stefana Engela „O powstawaniu nowych państw imperialistycznych” MLPD nadała kierunek niezbędnej dyskusji międzynarodowej w 2017 roku.
Pod koniec 2019 roku międzynarodowe stowarzyszenia ILPS1 i ICOR wystosowały wspólny apel o utworzenie takiego antyimperialistycznego i antyfaszystowskiego zjednoczonego frontu w ramach szerokiej koalicji. Utworzono komitet konsultacyjny, a także ustalono jego nazwę, zasady i tryb pracy. Len Cooper, jako prezydent ILPS, i Monika Gärtner-Engel, główny koordynator ICOR, zostali wybrani na dwóch współprzewodniczących.
Zjednoczony Front jest – w przeciwieństwie do istniejących form organizacyjnych ICOR i ILPS – stowarzyszeniem o szerszych podstawach merytorycznych i koordynacyjnych: jego trzon stanowi antyimperializm i antyfaszyzm, natomiast zgoda z naukowymi ideami socjalizmu, krytyka rewizjonizmu itp. nie powinny być warunkiem wstępnym współpracy. Zjednoczenie to nie działa na zasadach centralizmu demokratycznego. Współpraca z ILPS została obecnie wstrzymana, jednakże liczne siły z całego świata w dalszym ciągu angażują się w realizację tego projektu.
IV Światowa Konferencja ICOR potwierdziła, że w każdych okolicznościach należy podtrzymywać budowę tego zjednoczonego frontu i kontynuować pracę ze wszystkimi zainteresowanymi siłami. Takie było również zgodne życzenie około 90 uczestników z 22 krajów i czterech kontynentów, którzy wzięli udział w konferencji internetowej zorganizowanej przez ICOR w marcu 2022 roku.
Założenie ICOR i wchodzące w jego skład organizacje członkowskie potwierdziły swoją determinację, by do każdego zadania podchodzić z perspektywy tej światowej rewolucyjnej współpracy. Powiązane jest to z kształtowaniem świadomości każdego członka MLPD i organizacji młodzieżowej REBELL, jak również kształtowanie świadomości wśród mas. To wiąże się z wysoką odpowiedzialnością. Dzisiejsza sytuacja polityczna na świecie sprawia, że jest to potrzebne bardziej niż kiedykolwiek!
1 International League of People‘ Struggle