Skip to content
Instytut Karola Marksa – Centrum Marksistowskiej Analizy Politycznej
Menu
  • Strona główna
  • Artykuły
    • Relacje z protestów i strajków
    • Tłumaczenia KABD
    • Kursy IKM-CMAP
    • Komentarze i Oświadczenia IKM-CMAP
    • Teksty IKM-CMAP
    • Polityka współczesna
    • Polemika
    • Nauka
      • Historia
      • Ekonomia polityczna
      • Materializm dialektyczny
    • Demaskowanie mitów
    • Maoizm
    • Wywiady
  • Biblioteka
  • O nas
  • Kontakt
  • Dołącz do nas!
Menu

O nas

Instytut Marksa to portal edukacyjny poświęcony myśli marksizmu-leninizmu. Zajmujemy się tłumaczeniem tekstów, utrwalaniem publikacji wydanych w Polsce oraz pisaniem własnych opracowań. Inicjatywa ta powstała z obserwacji o braku konsekwentnie socjalistycznych grup na polskiej scenie politycznej. Wszystkie organizacje aktualnie działające w kraju pod szyldem socjalizmu mają charakter albo trockistowski, albo rewizjonistyczny.

Uznajemy że na obecnym etapie najważniejsza jest edukacja i tworzenie środowiska przyjaznego wszystkim osobom chcącym zajmować się tematyką myśli marksizmu-leninizmu, na którą składają się:

  1. materializm dialektyczny
  2. materialistyczne pojmowanie dziejów
  3. ekonomia polityczna
  4. taktyka i historia ruchu robotniczego
  5. teoria socjalizmu

Rewizjoniści dążą do przejęcia ruchu robotniczego, chcą likwidacji jego walki politycznej i zastąpienia jej jakąś formą jedności ogólnonarodowej. Przeczą analizie klasowej, głosząc że współcześnie stosunki klasowe są upłynnione, a «dogmatyczny» podział na proletariat i burżuazję to już rzekomo kwestia przeszłości. Cel rewizjonistów jest jasny – rozbijanie ruchu robotniczego i w konsekwencji walka z dyktaturą proletariatu.

Kraje «realnego socjalizmu» nie upadły. Zostały one zamordowane przez dążącą do uwłaszczenia nomenklaturę, która przekształciła się w klasę biurokratycznych kapitalistów. Jej ideologiczną obudowę stanowili rewizjoniści, którzy w 1956 roku oficjalnie zrewidowali myśl komunistyczną, czego pochodną było ogłoszenie śmierci dyktatury proletariatu i powstanie państwa całego narodu (XXII Zjazd KPZR w 1961). Uzasadniali kolejne rynkowe reformy, rosnące dysproporcje wynagrodzeń i martwą literę samorządu pracowniczego jako konieczne przekształcenia, które tylko odzwierciedlają rosnącą odpowiedzialność dyrektorów zakładów. Proletariat, który torował drogę demokratycznym przekształceniom został stłumiony i zepchnięty na swoje dawne pozycje klasowe. Ostatecznym krokiem nomenklatury był rabunek mienia społecznego we wszystkich krajach «realsocjalizmu» i ogłoszenie triumfu wolności i demokracji.

Z przeszłości należy się uczyć i wyciągać wnioski. Jednak wnioskiem XX wieku nie jest to, że należy pokornie oddać władzę w ręce elit i technokratów z instytucji finansowych. Wniosek jaki pokazuje historia brzmi: albo dyktatura proletariatu, albo dyktatura burżuazji.

Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się!


FACEBOOK

Artykuły

  • Komunikat
  • Regionalny zespół koordynacyjny ICOR ds. Bliskiego Wschodu: Rozwój wydarzeń na Bliskim Wschodzie
  • Kult „ciężkiej pracy”, jak kapitaliści zyskują na nieświadomości klasy robotniczej?
  • To w końcu jak z tymi “Korwinami lewicy”?
  • MLKP/Kurdystan: Za wolny Kurdystan i demokratyczną Syrię!

Komentarze

  • ŁysawyOsiłekZ_O.K. - Partia Pracy Korei oraz Rewizjonizm
  • Pragmatyczny Marksista Leninista - Czy Putin to antyimperialista i antyfaszysta?
  • Marxist-Leninist Theory | ML-Theory - Pamięci Róży Luksemburg z okazji 150-letniej rocznicy urodzin.
  • krulkur - Błędy w rozumieniu marksizmu-leninizmu-maoizmu
  • kaza - Prawda o buncie w Kronsztadzie

Archiwa

Polityka prywatności
©2025 Instytut Karola Marksa – Centrum Marksistowskiej Analizy Politycznej | WordPress Theme by Superbthemes.com