Dzisiaj naszym oczom ukazuje się praca o dużym znaczeniu historycznym i praktycznym.
Dlaczego historycznym? Bo pokazuje nam jakimi drogami, od założenia aż do jej współczesnej formy musiała stąpać. Na jakie trudności wpadła w kraju kolonialnym. A więc, w największym skrócie. Komunistyczna Partia Filipin powstała w 1930 roku i niemal natychmiast została zdelegalizowana. Ta delegalizacja nie potrwała jednak długo, już w 1938 roku KPF została warunkowo zalegalizowana i weszła w koalicję z Partią Socjalistyczną Filipin w ramach zjednoczonego frontu. Rozpoczął się opór przeciwko japońskim imperialistom w którym partia działała już zbrojnie. Zakończenie wojny wydawało się przynieść ulgę i spowodowało rozluźnienie, które kosztowało KPF wiele ze względu na to, że amerykanie nie zakończyli okupacji, a raczej byli jej nowym kierownictwem. Stare kierownictwo partii nie doceniło jednak tego jak trudnym przeciwnikiem będzie USA, awanturowało się trochę militarnie, ale nie było w stanie nic zmienić. Z tego powodu KPF postanowiło, już pod nowym kierownictwem, opisać błędy które popełniło, stworzyć strategię jak sobie z nimi poradzić i w efekcie odtworzyć partię na nowo, tym razem już bezbłędnie.
Z tego powodu dokument ten ma również znaczenie praktyczne. Co ciekawe, w opisie błędów popełnionych przez partię pojawiają się raz po raz części wspólne z błędami, które powinny być już znane czytelnikowi z tekstów takich jak «Komunizm kontra oportunizm». Mianowicie, zbyt wiele osób o świadomości drobnomieszczańskiej, za mało robotników, zbyt ślepa wiara w drogę parlamentarną. Te wymienione przez nich błędy ideologiczne rzutowały bezpośrednio na błędy praktyczne. KPF zauważa w swoich poprzednich działaniach zarówno prawicowy jak i «lewicowy» oportunizm, zbyt małą wiarę w ludność oraz – co najważniejsze – stosowanie metod walki typowo zachodnich (parlamentaryzm, oparcie się o miasta) w stosunku do kraju raczej agrarnego, pół-feudalnego i kolonialnego.
Podsumowując, pomimo tego, że metody pracy oraz warunki w których ta praca postępuje nie mogłby być różniejsze, dokument rektyfikacyjny Komunistycznej Partii Filipin jest w stanie przynieść nam tutaj w Polsce kilka ciekawych przemyśleń, szczególnie jeśli zestawimy je z innymi pracami i znajdziemy między nimi punkty wspólne.