Konkurujące mocarstwa imperialistyczne w tym tygodniu podjęły krok w kierunku wojny. Uruchomiono AUKUS, strategiczne partnerstwo między amerykańskim, brytyjskim i australijskim imperializmem, mające na celu umocnienie zachodniego imperializmu na Morzu Południowoazjatyckim, i konkretnie ukierunkowane na walkę z dominacją chińskiego socjal-imperializmu w okolicy.
Chociaż nie ma wątpliwości, że głównym celem AUKUS jest wzmocnienie anglo-amerykańskiego imperializmu w walce z chińskim socjal-imperializmem w Azji Południowej, to uruchomienie nowego sojuszu strategicznego spowodowało poważny punkt zapalny między amerykańskim i brytyjskim imperializmem a imperializmem UE, głównie francuskim, ponieważ spotęgowało podział między potencjalnymi sojusznikami NATO.
Punkt zapalny między potencjalnymi sojusznikami NATO powstał, ponieważ nowy sojusz AUKUS oznacza anulowanie umowy o wartości 40 miliardów euro dla Francji na dostarczenie Australii atomowych okrętów podwodnych. UE nie została z góry poinformowana o działaniach. Ruch ten pojawia się, gdy brytyjski imperializm, w następstwie Brexitu, coraz bardziej oddala się od imperializmu UE. Te posunięcia doprowadziły do serii sprzeczności rozwijających się między rzekomymi sojuszniczymi blokami.
Jedną z głównych sprzeczności, która się rozwija, jest sprzeczność między NATO, pod kontrolną anglo-amerykańskiego imperializmu, a imperializmem UE, głównie Niemcami i Francją. Bezpośrednim następstwem uruchomienia AUKUS, jest wywołanie wściekłości UE z tego powodu, że nie została ona poinformowana o nowym sojuszu z wyprzedzeniem. Francja wezwała do powrotu swoich ambasadorów w USA i Australii. Dodatkowo w następstwie porażki zachodniego imperializmu w Afganistanie i pogarszających się stosunków między zachodnimi imperialistami, UE zaczęła ponownie analizować swoje stosunki z NATO. Głownie Niemcy i Francja stoją na czele militaryzacji i imperializmu UE, by podejmować działania wojskowe niezależne od NATO i chronić własne imperialistyczne interesy.
W tym tygodniu przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen, była minister obrony Niemiec, wezwała do utworzenia «Europejskiej Unii Obrony». Von der Leyen powiedziała, że UE potrzebuje «woli politycznej», aby zbudować własne siły wojskowe do samodzielnego zarządzania. Imperialistyczna podżegaczka wojenna kontynuowała:
W ostatnich tygodniach było wiele dyskusji na temat sił ekspedycyjnych. Jakiego typu i ile potrzebujemy: grupy bojowe czy siły wejścia UE. To bez wątpienia część większej debaty – i wierzę, że będzie to część rozwiązania.
Niemcy szybko poparły ostatnie apele o militaryzację UE, a obecna niemiecka minister obrony Annegret Kramp-Karrenbauer skomentowała, że Ursula von der Leyen ma rację: UE potrzebuje dużego kroku naprzód w dziedzinie obrony. Proponowany Szczyt Obronny UE w 2022 r. będzie bardzo ważny. Prawdziwa obrona UE zależy od woli politycznej państw członkowskich. To, czy sprzeczności między zachodnimi blokami imperialistycznymi będą się zaostrzać, czy też da się je rozwiązać dyplomatycznie, będzie miało znaczący wpływ na bardzo pożądany przez USA zjednoczony front przeciwko chińskiemu socjal-imperializmowi.
Imperializm anglo-amerykański nie przepraszał Francji i UE za konsekwencje układu AUKUS, stwierdzając, że sojusz strategiczny jest ważny dla ochrony interesów zachodniego imperializmu w Azji Południowej. Obecna sytuacja przypomina nową zimną wojnę między podzielonym zachodnim blokiem imperialistycznym z jednej strony, a chińskim socjal-imperializmem i jego sojusznikami z drugiej. Czy obecna sytuacja z zimnej wojny przerodzi się w konflikt militarny? Z czasem się okaże.
Jak dotąd Australia dała najsilniejszy sygnał do rozpoczęcia wojny z Chinami. Australijski minister obrony Peter Dutton stwierdził, że nie można teraz wykluczyć wojny, i że jej prawdopodobnym punktem zapalnym będzie ruch w celu przejęcia kontroli nad Tajwanem przez chińskich socjal-imperialistów. Dutton ogłosił również, że Australia i USA „znacząco wzmocnią współpracę w zakresie postaw sił”, w tym „większą współpracę powietrzną poprzez rotacyjne rozmieszczanie wszystkich typów amerykańskich samolotów wojskowych w Australii”, w tym bombowców. Odbędzie się więcej ćwiczeń wojskowych z USA i z innymi partnerami w regionie. Boris Johnson przedstawił podobne stanowisko, gdy zapytano go, jaki byłby brytyjski punkt widzenia, gdyby Chiny zdecydowały się odzyskać kontrolę nad Tajwanem. Johnson stwierdził, że brytyjski imperializm „pozostaje zdeterminowany, by bronić prawa międzynarodowego i jest to mocna rada, której udzielilibyśmy naszym przyjaciołom na całym świecie, a także mocna rada, której udzielilibyśmy rządowi w Pekinie”. Wojna jest więc wyraźnie rozważana przez zachodnich imperialistów.
W odpowiedzi na układ AUKUS chiński socjal-imperializm szybko zagrzechotał własną szabelką. Przywódca chińskich socjal-imperialistów, Xi Jinping, obiecał opierać się „ingerencji sił zewnętrznych”. Rzecznik chińskiego ministerstwa spraw zagranicznych Zhao Lijian powiedział, że sojusz grozi „poważnym zniszczeniem pokoju w regionie… i intensyfikacją wyścigu zbrojeń”. Skrytykował to, co nazwał „przestarzałą mentalnością z czasów zimnej wojny…” i ostrzegł, że trzy kraje „ranią własne interesy”. Chińskie media państwowe poszły dalej, a gazeta «Global Times» stwierdziła, że Australia „zamieniła się teraz w przeciwnika Chin”.
Napięcia między obozami imperialistycznymi muszą zostać przyjęte przez wszystkich rewolucjonistów z zadowoleniem. Te napięcia rodzą sprzeczności, które mogą zostać wykorzystane przez siły rewolucyjne do wzmocnienia światowej rewolucji proletariackiej. Szczególnie ważne są podziały otwierające się między zachodnimi imperialistami. Przewodniczący Mao powiedział, że „imperialiści i wszyscy reakcjoniści to papierowe tygrysy”. Tak jest do dziś. Zatem rolą rewolucyjnych sił na całym świecie jest przygotowanie się na każdą nadchodzącą wojnę między-imperialistyczną przez rozwój wojny antyimperialistycznej. W krajach imperialistycznych będzie to oznaczać podjęcie nauki Lenina o przekształceniu wojny imperialistycznej w wojnę domową. Poza imperialistycznymi centrami władzy oznacza to, że rewolucjoniści powinni działać na rzecz wzmocnienia wojen o wyzwolenie narodowe przez uciskane narody świata, i na obu arenach przechodząc do prowadzenia wojen ludowych o ostateczną klęskę imperializmu, wymiatając reakcję z naszego świata. Jeśli imperialiści są w marszu w kierunku wojny, światowe siły rewolucyjne muszą się przygotować.