4 Międzynarodówka okazała się kompletnie niezdolna do zrozumienia sytuacji na świecie po II wojnie światowej. Przyjrzyjmy się The New Imperialist Peace and the Building of the Parties of the Fourth International, rezolucji uchwalonej przez Międzynarodową Konferencję Przed-kongresową 4. Międzynarodówki w kwietniu 1946 r.
Pomimo pewnych istniejących słabości rewolucyjnego ruchu robotniczego, nie ma powodu, by zakładać, że mamy do czynienia z nową epoką kapitalistycznej stabilizacji i rozwoju.
Rzeczywistość: Następne 25 lat było „złotym okresem kapitalizmu”, najbardziej stabilnym momentem w historii gospodarek zachodnioeuropejskich budowanych w oparciu o modele keynesizmu.
Ożywienie działalności gospodarczej w krajach kapitalistycznych osłabionych wojną, a w szczególności w krajach Europy kontynentalnej będzie charakteryzować się szczególnie powolnym tempem, które utrzyma ich gospodarkę na poziomie graniczącym ze stagnacją i załamaniem.
Rzeczywistość: Doszło do gwałtownego ożywienia gospodarek Europy kontynentalnej, stąd hasła pokroju „niemiecki cud gospodarczy”.
Amerykańska gospodarka wkrótce doświadczy względnego boomu, ponieważ jest to jedyny kraj zdolny do zaspokojenia najpilniejszych potrzeb rynku światowego. Fakt ten ułatwi pełne funkcjonowanie jego aparatury produkcyjnej.
Jednakże ta zwiększona produkcja będzie w krótkim czasie nasilona w stosunku do ograniczonych możliwości rynków krajowych i światowych.
Stany Zjednoczone pójdą wówczas na nowy kryzys gospodarczy, który będzie głębszy i rozpowszechniony niż w latach 1929-33, co będzie miało znacznie bardziej niszczycielskie skutki dla gospodarki światowej.
Rzeczywistość: Nic takiego nie nastąpiło.
Za pojawieniem się nigdy wcześniej nie osiągniętej władzy, czai się rzeczywistość, że ZSRR i biurokracja radziecka weszły w krytyczną fazę istnienia
Rzeczywistość: ZSRR weszło w swój najdynamiczniejszy i najstabilniejszy okres. Zacofany kraj stawał się drugą potęgą światową i bazą wypadową sił rewolucyjnych. Z niego szedł wzór dla rewolucji chińskiej, wietnamskiej, koreańskiej, rumuńskiej, bułgarskiej, polskiej. Dla powstań na Filipinach, w Grecji, Iranie i Indonezji.
Itd. itp.
Na skutek powyższej nieudolności w latach 50. doszło do rozłamów. Co grupa to inna opinia i roszczenie do „autentyczności”, dlatego losem poszczególnych grup szkoda się zajmować, należy raczej dostrzegać trendy dla nich wspólne, czyli np. co powoduje chorobliwy antystalinizm? W tym celu przyjrzymy się działalności obywatela Scalice’a.
Krecia robota trockistów nie zakończyła się wraz z bankructwem 4. Międzynarodówki. Trwa ona do dzisiaj. Międzynarodowy Komitet IV Międzynarodówki robi brudną krecią robotę przeciwko marksizmowi-leninizmowi szczególnie w terenie Oceanii i Azji Pd-Wsch, czyli tam gdzie trwają powstania robotniczo-chłopskie. Mają jedno zadanie: zniszczyć Komunistyczną Partię Filipin i Jomę Sisona, pogrążyć sprawę rewolucji filipińskiej i armii robotniczo-chłopskiej.
Niejaki dr Joseph Scalice jest twarzą tej destrukcyjnej kampanii. Prawdopodobnie jest finansowany przez CIA. Dr Joseph Scalice organizuje szereg wykładów wśród nieuświadomionych robotników z różnych krajów, w tym także chińskich na obczyźnie. Programuje ich przeciwko Mao, jakoby jego okres był najgorszym okresem dla Chin i że trzeba niszczyć maoistów gdzie tylko się da. Prowadzi agresywną kampanię przeciwko maoizmowi i stalinizmowi. W swoich wykładach zrównuje „stalinizm” i „maoizm” z faszyzmem.
Rozumowanie Scalice jest następujące:
Duterte wiele lat działał w środowisku lewicowym, ponoć żył bardzo skromnie już jako burmistrz, obiecał kilka miejsc KPF w rządzie, więc KPF, albo sam Sison go „poparło” (co wynika z wywiadów z Sissonem). Duterte zdradził i wykorzystując „wojnę z baronami narkotykowymi” zaczął atakować komunistów, więc komuniści zaczęli zwalczać Duterte.
Trockiści: skoro KPF poparło Duterte, a sam Duterte jest faszystą to stalinowskie KPF = hitlerowskiej NSDAP.
Pytanie: W wyborach w 2016 r. Duterte twierdził, że jeśli wygra, będzie pierwszym socjalistycznym prezydentem Filipin. Wielu powiedziało, że z powodu tej wypowiedzi i rzekomego „wsparcia i pomocy”, które zapewnił ruchowi ND, szczególnie w Mindanao, komuniści poparli jego kandydaturę na prezydenta. Czy to prawda? I z definicji, czy Duterte to socjalista?
Sison: Trockiści rażąco kłamią, gdy twierdzą, że KPF poparła kandydaturę Duterte w wyborach prezydenckich. KPF ma zakaz brania udziału w wyborach reakcyjnego rządu z zasady. KPF prowadzi ludową rewolucję demokratyczną poprzez wojnę ludową i buduje rewolucyjny rząd robotników i chłopów na frontach partyzanckich.
(On Trotskyites And Other Slanderers, https://www.prismm.net/2020/09/10/on-trotskyites-and-other-slanderers/ )
Co w odpowiedzi na powyższą demaskację zrobili trockiści z Komitetu? Zaczęli publikować listy od czytelników popierających oszczerstwa dr. Scalice’a. Brzmi dobrze? Zobaczmy:
Ellen, asystentka sklepowa
Udzielam pełnego poparcia akademikowi dr. Josephowi Scalice’owi i całkowicie potępiam stalinowskie oszczerstwa, którym został poddany ze strony Komunistycznej Partii Filipin (CPP).
[…]
John, emerytowany pracownik
W pełni popieram Josepha Scalice’a i jego wykład. Odrzucam kłamstwa, oszczercze oskarżenia i propagandowe bajki, które zostały wyrzygane w kierunku Josepha Scalice’a przez Jomę Sisona i jego partię.
(More statements from Australian workers defending Dr. Scalice against Philippine Stalinist slanders, https://www.wsws.org/en/articles/2020/11/07/scai-n07.html)
Itp. itd. Wiarygodność takich wiadomości jest zerowa zarówno pod względem autentyczności (wymyślenie osób pokroju „Paweł, hydraulik” naprawdę nie jest trudne) jak i pod względem merytoryczności; chyba nie trzeba tłumaczyć, że asystentka sklepowa najprawdopodobniej nie posiada znacznej wiedzy o Filipinach? Dlaczego nagle w 2020 trockiści obrali sobie za cel walkę z rewolucją filipińską? Odpowiedź znajdziemy w kwestii chińskiej – wraz z rosnącymi inwestycjami Chin na Filipinach zaczyna się pojawiać problem burżuazji kompradorskiej związanej z kapitałem chińskim.
Dyktatorskie uprawnienia Duterte zintensyfikują korupcję i scentralizują ją w jednym punkcie: Malacañang. Pogorszy to kumoterstwo i wzmocni siłę oligarchii Duterte. Wejście Duterte w faworyzowanie projektów infrastrukturalnych finansowanych przez Chiny zostanie przyspieszone z całkowitym lekceważeniem obciążeń gospodarczych i środowiskowych.
( https://cpp.ph/statements/oppose-economic-dictatorial-powers-for-duterte/ )
W październiku 2020 KPF wskazała związki Dutertego z chińskim biznesem tym samym dając jasny sygnał: burżuazja kompradorska związana z kapitałem chińskim będzie uznawana za takiego samego wroga jak burżuazja kompradorska związana z kapitałem USA. Co o Chinach sądzą nasi trockiści?
Bez wzrostu w Chinach, światowa gospodarka zmniejszyłaby się o 5,7 procent w zeszłym roku, w porównaniu do 4,3 procent skurczu szacowanego przez Bank Światowy. Wyniki Chin oznaczają, że zamiast zwykłego średniego rocznego wzrostu globalnego PKB na 0,8 procent, jego wpływ w zeszłym roku prawdopodobnie wyniósł około 1,5 procent.
[…]
Amerykański imperializm nie zniknie jednak po cichu. Jak zauważył Lew Trocki ponad 90 lat temu, USA będą wykorzystywać swoją władzę bardziej otwarcie i gwałtownie w okresie jego upadku niż podczas jego wzrostu. Nie ma wątpliwości, że najnowsze dane dotyczące wzrostu zostaną uwzględnione w drapieżczych wyliczeniach prowadzonych przez nadchodzącą administrację Bidena.
(China’s growth rate increase fuels geo-political tensions, https://www.wsws.org/en/articles/2021/01/20/chec-j20.html )
Jak to jest, że trockiści z Komitetu piszą o wzroście gospodarczym Chin, o coraz większym wkładzie Chin w światową gospodarkę, a jednocześnie nie dostrzegają chińskiego imperializmu? Dlaczego nie dostrzegają imperializmu chińskiego na Filipinach, ale dostrzegają „stalinowskich szarlatanów” w filipińskich powstańcach? Cytując klasyka:
nie ma przypadków, są tylko znaki