Czym jest antyrewizjonizm?
Historycznie, w komunistycznej terminologii, termin „antyrewizjonizm” był używany do opisania sprzeciwu wobec prób rewizji, modyfikacji lub porzucenia podstaw rewolucyjnej teorii i praktyki w sposób, który był postrzegany jako ustępstwo wobec przeciwników komunizmu.
Jednak w ostatnim czasie termin ten nabrał bardziej specyficznego znaczenia. Opisuje trend, który rozwinął się w prosowieckim (w przeciwieństwie do trockistowskiego) ruchu komunistycznym po II wojnie światowej. Rozwój tego antyrewizjonistycznego trendu był szczególnie zauważalny w kilku krytycznych momentach w historii ruchu komunistycznego – m.in. przejście od współpracy między Związkiem Radzieckim i mocarstwami zachodnimi w okresie II wojny światowej do współpracy z nimi w trakcie zimnej wojny i kryzysu zainaugurowanego przez XX Zjazd Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego w 1956 r.
Początkowo antyrewizjoniści krytykowali oficjalne partie komunistyczne „z lewicy” za odejście od ortodoksyjnego marksizmu-leninizmu (stając się „rewizjonistami”) i za niewystarczająco rewolucyjne. Gdy oficjalne partie komunistyczne przyłączyły się do potępienia postaci Stalina i jego dorobku przez Chruszczowa, obrona Stalina i jego spuścizny stała się znakiem rozpoznawczym „antyrewizjonizmu”. Później ruch antyrewizjonistyczny rozszerzył się i zdywersyfikował, aby objąć tych komunistów, którzy odrzucili orientację proradziecką na rzecz takiej, która była zgodna z ówczesnym stanowiskiem chińskim lub albańskim.
Ruch antyrewizjonistyczny cieszył się największymi wpływami i popularnością dzięki licznym partiom „Marksistowsko-Leninowskim” i „Maoistowskim”, które pojawiły się na całym świecie w okresie rozłamu chińsko-radzieckiego, który miał miejsce na początku lat 60. Wzrost jego popularności przypadł na okres międzynarodowego entuzjazmu dla Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej w Chinach, ale zaczął słabnąć z powodu kontrowersyjnych decyzji chińskiej polityki zagranicznej w ostatnich latach życia Mao i po jego śmierci. Sprawę pogorszyła również następująca po niej klęska Bandy Czworga. Podczas gdy niektórzy antyrewizjoniści nadal walczyli dostosowując się do tych zmian, te wydarzenia pobudziły inne elementy do argumentowania za nietrockistowskim „lewicowym” komunizmem, niezależnym od lojalności wobec obcych władz lub modeli.
Celem Encyklopedii antyrewizjonizmu jest udokumentowanie tego trendu.
—Paul C., 2009