Niniejszy tekst jest tłumaczeniem: https://twitter.com/MLKP_IB/status/1659178029128482818
16 maja 2023 r.
Komitet Centralny MLKP
Rewolucja to gigantyczny przewrót społeczny, w którym uruchamiają się linie uskoku sprzeczności klasowych, narodowych, seksualnych i innych sprzeczności społecznych, które rozwijają się w ideologicznych, politycznych i ekonomicznych walkach z rządzącymi i ich państwem. Zwycięstwo rewolucji wymaga awangardy, która angażuje się w politykę poprzez legalne i nielegalne, pokojowe i zbrojne formy walki i rewolucyjną masową przemoc. Partia, która nie jest zdolna do nielegalności, rewolucyjnej masowej przemocy i walki zbrojnej, partia która jest przykuta do legalnych i pokojowych form, niezależnie od jej nazwy i pretensji, nie może rozwinąć praktyki, która zorganizuje rewolucję, która obali rządzącą machinę państwową. XX wiek nie był świadkiem ani jednego wyjątku od tej reguły.
Przywódcy, którzy zorganizowali rewolucyjny zryw i przełom ’71 roku, kierowali się tą rzeczywistością. Turecka Armia Ludowo-Wyzwoleńcza (THKO), Partia Ludowo-Wyzwoleńcza-Front Turcji (THKP-C) i Komunistyczna Partia Turcji/Marksistowsko-Leninowska (TKP-ML) narodziły się w bezpośredniej walce z linią i mentalnością, która stała się dominująca w TKP po zamordowaniu przywódcy-założyciela Mustafy Suphiego i czternastu towarzyszy w 1920 r., linią i mentalnością opartą na przełożeniu rewolucji na nieokreśloną przyszłość i zadowoleniu się stanowieniem opozycji wobec burżuazji; walce przeciwko legalizmowi, reformizmowi, parlamentaryzmowi i haniebnej „pokojowej ścieżce”, opium „pokojowej transformacji”, które rozwinęły się na orbicie nowoczesnego rewizjonizmu Chruszczowa i Breżniewa. Spalili wszystkie mosty z klasami rządzącymi, państwem, burżuazyjnymi partiami i instytucjami, angażując się w akcje zbrojne. Na podstawie swojej świadomości, akumulacji i zrozumienia szukali unikalnej drogi rewolucji w Turcji i Kurdystanie. Spójność słowa i działania, przekształcenie rewolucyjnej woli w skuteczną siłę, oddanie, rewolucyjna śmiałość, duch poświęcenia, miłość do ludzi, siła braterstwa broni były wspólnymi cechami ruchu rewolucyjnego ’71. Jak symbolizuje Kızıldere, stworzyli oni przykłady rewolucyjnego braterstwa, którego poziom nie został jeszcze osiągnięty. Pomimo braku siły, przygotowania, sprzętu i doświadczenia, przypieczętowali swoje słowa, walcząc z faszystowskim zamachem stanu 12 marca 1971 r. i quasi-militarną dyktaturą faszystowską w duchu odwagi i poświęcenia.
Osłabienie, a nawet utrata woli, a co ważniejsze, niebezpieczeństwo mentalnej legitymizacji obecnej sytuacji i rozszerzenia przestrzeni mentalności legalnego rewolucjonizmu, które pojawiło się w ostatnich latach wśród ograniczonej liczby rewolucyjnych partii i grup, które wykazały się rewolucyjnym uporem, determinacją i poświęceniem w realizacji swoich pierwotnych linii politycznych, co jest głównym powodem, dla którego w przeszłości były odrębnymi partiami i organizacjami w ruchu rewolucyjnym, sprawiło, że kwestia przyjęcia osiągnięć rewolucyjnego zrywu ’71 stała się ponownie aktualna. Dziś ważniejsze niż kiedykolwiek jest uczenie się od ruchu rewolucyjnego z ’71 roku przeciwko temu niebezpieczeństwu, które rozwinęło się na podstawie takich czynników, jak decydujące zmiany w warunkach i technikach nielegalnej działalności, nieograniczony terror wroga, znaczna przewaga, jaką zyskał w wywiadzie i ataku za pomocą swoich pojazdów powietrznych.
Od 1971 do 1973 roku czerwiec, luty, marzec, styczeń i maj przeplatały się z epopejami tych, którzy przewodzili rewolucyjnemu zrywowi i przełomowi ’71 i dali mu życie.
Upamiętniamy męczenników maja, towarzyszy İbrahima Kaypakkaya, Deniza Gezmişa, Yusufa Aslana, Hüseyina İnana, Sinana Cemgila, Kadira Mangę, Alpaslana Özdoğana i Niyaziego Yıldızhana, którzy zorganizowali rewolucyjny przełom ’71 roku, zrywając z mentalnością i praktyką legalnego rewolucjonizmu, którego centrum stanowili Mihri Belli i Hikmet Kıvılcımlı, od reformizmu, parlamentaryzmu, opium pokojowej transformacji, skupionego w Robotniczej Partii Turcji (TIP) i TKP; i którzy dali mu krew i życie z mocnym przywiązaniem i miłością do ideologicznych i politycznych środków i wartości, które wnieśli do ruchu rewolucyjnego. Spójność słowa i działania, przekształcenie rewolucyjnej woli w skuteczną siłę, rewolucyjna odwaga, oddanie, duch poświęcenia, miłość do ludzi, miłość do towarzyszy i cechy rewolucyjnego braterstwa broni które przekazali tym, którzy będą kontynuować walkę po nich i następnym pokoleniom, przewodzą nam. Będziemy kontynuować za wszelką cenę nasze działania, aby utrzymać na wysokim poziomie i rozwijać rewolucyjne zrozumienie i tradycje stworzone przez wielu podobnych Ibrahimowi, Denizowi i Mahirowi za cenę krwi i życia; Zachowamy ich pamięć i ideały przy życiu, walcząc całym naszym jestestwem o zwycięstwo zjednoczonej rewolucji Turcji i Kurdystanu.