Zapraszam do lektury ostatniej części serii artykułów pt. Jak rozpoznać rewizjonistę? Krótki kurs marksizmu-leninizmu. Zajmiemy się tutaj wyszczegółowieniem omówionych w poprzednich częściach cech charakterystycznych rewizjonizmu. Wymieńmy je jeszcze raz:
Pseudoanaliza klasowa
- Rewizjonista pozbywa się analizy klasowej, która jest motorem napędowym marksizmu i zastępuje ją analizą narodową, albo uproszczoną pseudoanalizą klasową na zasadzie walki biednych z bogatymi;
- Rewizjonista promuje kolaborację klasową w dążeniu do wielkości narodu;
Metodologia pozytywistyczna
- Rewizjonista posługuje się metodologią pozytywistyczną: nie widzi związków dialektycznych pomiędzy szczegółami i ich związku z procesem jako całością;
- Rewizjonista rozpatruje historię i społeczeństwo jako formalno-logiczny ciąg odseparowanych od siebie aktów;
- Rewizjonista zastępuje analizę klasową i dyktaturę proletariatu humanistycznym hasłem walki o dobro człowieka w ogóle;
Odżegnanie się od rewolucji
- Rewizjonista neguje potrzebę rewolucji i głosi hasła pokojowego przejścia do socjalizmu;
- Rewizjonista głosi hasła potrzeby „demokratycznej” kontroli nad kapitałem, które miałyby być zaczątkami socjalizmu jeszcze w obrębie kapitalizmu;
Geopolityka
- Rewizjonista uprawia geopolitykę, która jest burżuazyjną nauką o stosunkach międzynarodowych i zaprzeczeniem analizy klasowej;
- Rewizjonista utożsamia państwo z narodem maskując klasowy charakter państwa i wyzysk burżuazji;
„Socjalistyczny” drobnomieszczanizm
- Rewizjonista jest drobnomieszczaninem strojącym się w hiperrewolucyjną i pseudomarksistowską terminologię;
- Rewizjonista potępia przejęcie władzy przez Chruszczowa i jego atak na Stalina tylko po to, by później w pełni zgodzić się z kapitalistyczną polityką tego pierwszego;
- Rewizjonista utrzymuje frazeologię marksistowską w obawie przed reakcją mas;
- Rewizjonista podatny jest na koncepcje tzw. sojuszu ekstremów;
- Rewizjonista zgadza się z klasykami marksizmu-leninizmu jedynie w słowach, w praktyce im przeczy;
- Rewizjonista cechuje się niechęcią do pogłębiania teorii marksistowskiej;
- Rewizjonista nastawiony jest na bezpośredni akcjonizm i robienie wrażenia w celu uzyskania rozgłosu medialnego;
Antymaoizm
- Rewizjonista zawzięcie atakuje wszystkich krytyków biurokratyczno-kapitalistycznej władzy po 1956 roku nazywając ich „maoistami”;
- Rewizjonista widzi głównego wroga nie w klasie biurokratyczno-kapitalistycznej, która doprowadziła do upadku państw socjalistycznych, ale w tych, którzy tę klasę od początku krytykowali;
- Rewizjonista głównego wroga dostrzega w Mao i Chińskiej Partii Komunistycznej, która jako jedna z pierwszych rozpoznała i napiętnowała rewizjonizm Chruszczowa;
- Rewizjonista określa zwolenników Mao „maoistami” i obelżywie nazywa ich sekciarzami i dogmatykami;
Współpraca z trockizmem
- Rewizjonista ramię w ramię z trockistami zwalcza organizacje, które praktycznie realizują zasady marksizmu-leninizmu jak np. Komunistyczna Partia Filipin;
- Rewizjonista zmuszony jest do sojuszu z elementami trockistowskimi przeciwko marksizmowi-leninizmowi;
Prokapitalizm
- Rewizjonista wprowadza zasadę zysku jako naczelną zasadę gospodarki „socjalistycznej”;
- Rewizjonista wprowadza kapitalistyczną zasadę „materialnego bodźca” w celu podniesienia produktywności gospodarczej w państwie „socjalistycznym”;
- Rewizjonista zastępuje socjalistyczne centralne planowanie kapitalistyczną zasadą rentowności i samodzielności przedsiębiorstw;
- Rewizjonista odchodzi od kolektywizacji rolnictwa na rzecz prywatnych farm;
- Rewizjonista obłudnie odnosi się do leninowskiego NEP-u w celu usprawiedliwienia wprowadzenia kapitalizmu państwach socjalistycznych;
- Rewizjonista uważa PKB jako jedyny i ostateczny wskaźnik „dobrobytu narodu” nie patrząc która klasa przywłaszcza sobie wartość dodatkową;
Pseudo anty-imperializm
- Rewizjonista nie rozumie leninowskich analiz odnośnie imperializmu;
- Rewizjonista za imperializm uważa jedynie USA i blok NATO;
- Rewizjonista popiera „antyimperialistyczne” państwa takie jak Chiny, Rosja, Iran w ich dążeniu do zajęcia miejsca pozycji głównego kraju imperialistycznego świata;
- Rewizjonista odrzuca jakąkolwiek formę krytyki państw „antyimperialistycznych” uważając, że wzmacnia ona USA i NATO;
- Rewizjonista uzupełnia skompromitowane hasło „obrony własnej ojczyzny” hasłem „obrony państw «antyimperialistycznych»”;
Izolowanie się od mas i antyrobotniczy charakter
- Rewizjonista postrzega partię jako organizację ponadklasową;
- Rewizjonista popiera biurokratyczne metody rządzenia partią i jej odizolowanie od mas;
- Rewizjonista utrzymuje pewien stopień zabezpieczenia socjalnego w obawie przed gwałtownym wzrostem niezadowolenia mas;
- Rewizjonista skłonny jest do fizycznej eliminacji strajkujących robotników widząc w tym tylko i wyłącznie działanie zachodniej agentury;
- Rewizjonista wspierając politykę biurokratyczno-kapitalistycznej klasy popiera dokonaną przez tę klasę czystkę w partii i usunięcie wszystkich ideowych marksistów-leninistów;
Pacyfizm i moralizm
- Rewizjonista oddziela walkę o pokój zarówno od walki klasowej proletariatu, jak i od walki o wyzwolenie narodowe uciemiężonych ludów;
- Rewizjonista zajmuje pozycje pacyfistyczne wymierzone przeciwko każdej wojnie, nawet wyzwoleńczej;
- Rewizjonista przyjmuje stanowisko o możliwości pokojowego istnienia imperializmu i pokojowego współistnienia narodów w warunkach kapitalistycznych;
- Rewizjonista teoretycznie odwołuje się do moralności i chęci zapobiegania rozlewowi krwi, kiedy w rzeczywistości promuje rozlewanie tej krwi w obronie kapitalizmu;
- Rewizjonista obłudnie ustanawia się na pozycji „adwokata ludu”, kiedy w rzeczywistości jest zwolennikiem wyzysku klasy robotniczej i szeroko pojętej klasy pracowniczej przez klasę kapitalistyczną;
Zacieranie różnicy pomiędzy socjalizmem, a kapitalizmem
- Rewizjonista rozpatruje upadek państw biurokratyczno-kapitalistycznych jako upadek socjalizmu;
- Rewizjonista popiera politykę nowej biurokratyczno-kapitalistycznej klasy nazywając ją socjalizmem;
- Rewizjonista widzi główną przyczynę upadku państw biurokratyczno-kapitalistycznych w zewnętrznej przyczynie i określa ją mianem kontrrewolucji;
- Rewizjonista nazywa KPZR partią komunistyczną aż do upadku ZSRR;
Wszystkie wymienione powyżej cechy charakterystyczne rewizjonizmu są tak naprawdę pokłosiem jednego – odrzucenia analizy klasowej. Na XX Zjeździe KZPR nowa klasa biurokratyczno-kapitalistyczna dokonała zamachu stanu. Jej celem była stopniowa restauracja stosunków kapitalistycznych w ZSRR i w krajach demokracji ludowych. Odrzucenie marksizmu-leninizmu i jego rdzenia, którym jest analiza klasowa i dyktatura proletariatu, było przygototwaniem politycznej nadbudowy pod reformy w bazie ekonomicznej. Nowa klasa zabezpieczała sobie w ten sposób przyszłe wpływy majątkowe. Formalnie utrzymywała i posługiwała się frazeologią marksistowską w obawie przed reakcją mas. To był obiektywny wskaźnik zakorzenienia mas w systemie socjalistycznym, którego były skłonne (co pokazały późniejsze wydarzenia) bronić.
Polityka nowej biurokratyczno-kapitalistycznej klasy dokonującej rewizji marksizmu-leninizmu, miała jeden konkretny cel – uposażenie majątkowe i życie z pracy innych. Jaki cel mają współcześni rewizjoniści, którzy nie posiadają żadnych korzyści majątkowych ze wspierania rewizjonistycznej polityki ówczesnej partii, lecz sami muszą ciężko pracować na bogactwa kapitalistów monopolistycznych? Dlaczego wspierają narrację, która nie odnosi się do ich klasy społecznej i dlaczego atakują tych, którzy się tej narracji i stojącemu za nią wyzyskowi sprzeciwiają? Dlaczego bronią tych, którzy ukradli im socjalizm? Myślę, że pomimo wszystko wynika to z ich niewiedzy. Dlatego mam nadzieję, że ten krótki kurs marksizmu-leninizmu wniesie trochę jasności i choć trochę przyczyni się do odbudowy ruchu marksistowskiego w Polsce.
Powiązane artykuły:
- Jak rozpoznać rewizjonistę? Krótki kurs marksizmu-leninizmu. Część 1: Analiza klasowa i walka klas
- O dwóch typach rewizjonisty
- Jak rozpoznać rewizjonistę? Krótki kurs marksizmu-leninizmu. Część 3: Restauracja kapitalizmu po 1956 roku
- Jak rozpoznać rewizjonistę? Krótki kurs marksizmu-leninizmu. Część 4: Rewizjonistyczny „antyimperializm”
- Odpowiedź koledze Arkowi na krytykę programu MLPD
- Jak rozpoznać rewizjonistę? Krótki kurs marksizmu-leninizmu. Część 2: XX Zjazd KPZR w 1956 roku i jego następstwa
- Jak rozpoznać rewizjonistę? Krótki kurs marksizmu-leninizmu. Wstęp.
- McKean F: Komunizm kontra oportunizm cz. 4
- McKean F: Komunizm kontra oportunizm cz. 6
- Stefan Engel: Nauki Mao Zedonga o sposobie myślenia