Źródło: http://web.archive.org/web/20061104044902/http://www.marxistische-bibliothek.de/maokultrev.html
1. Nowy etap rewolucji socjalistycznej
Rozwijająca się obecnie Wielka Proletariacka Rewolucja Kulturalna jest potężną rewolucją, która porusza ludzkie dusze i reprezentuje nowy etap w rozwoju rewolucji socjalistycznej w naszym kraju. Etap, który sięga głębiej i jest szerszy niż to, co było poprzednio.
Na 10. sesji plenarnej VIII. Komitetu Centralnego Partii, towarzysz Mao Zedong powiedział: „Aby obalić władzę państwową, niezbędne jest kształtowanie opinii publicznej i praca w sferze ideologicznej. Dotyczy to zarówno klasy rewolucyjnej, jak i klasy kontrrewolucjonistów. Teza towarzysza Mao Zedonga okazała się całkowicie słuszna w praktyce.
Chociaż burżuazja została obalona, to wciąż próbuje wykorzystywać stare idee, starą kulturę, stare zwyczaje i tradycje klas wyzyskujących, w celu deprawowania masy, zdobywania jej serca i doprowadzenia do przywrócenia z całą mocą starego systemu. Proletariat musi postępować dokładnie na odwrót i aby zmienić duchowe oblicze społeczeństwa jako całości: musi uparcie sprostać każdemu wyzwaniu burżuazji na polu ideologicznym i zastosować nowe idee, nową kulturę, nowe zwyczaje i tradycje proletariatu. Obecnie naszym celem jest zwalczanie i zadawanie decydującego ciosu tym ludziom na stanowiskach władzy, którzy podążają kapitalistyczną drogą. Naszym celem jest krytykowanie i odrzucanie reakcyjnych burżuazyjnych „autorytetów” akademickich oraz ideologii burżuazji, jak i wszystkich innych klas wyzyskujących, a także przekształcanie edukacji, literatury i sztuki oraz wszystkich innych części nadbudowy, które nie są zgodne z socjalistyczną bazą ekonomiczną, w celu wspierania umacniania i rozwoju systemu socjalistycznego.
2. Główny kierunek oraz kręte ścieżki
Masy robotników, chłopów i żołnierzy, rewolucyjnych intelektualistów i funkcjonariuszy są główną siłą w tej wielkiej Rewolucji Kulturalnej. Duża liczba młodych rewolucjonistów, którzy wcześniej byli zupełnie nieznani, stała się odważnymi i śmiałymi pionierami. Są energiczni w działaniu oraz inteligentni. Za pośrednictwem gazet naściennych o dużych literach1 i za pomocą prowadzonych przez nich wielkich debat, swobodnie wyrażają swoje opinie, ujawniają i krytykują rzeczy dogłębnie oraz zdecydowanie atakują jawnych i ukrytych przedstawicieli burżuazji. W tak wielkim ruchu rewolucyjnym trudno jest uniknąć ujawnienia tego czy innego niedociągnięcia, ale jego ogólna rewolucyjna orientacja była poprawna od samego początku. Jest to główny nurt wielkiej proletariackiej Rewolucji Kulturalnej. Wielka Proletariacka Rewolucja Kulturalna nadal podąża w tym głównym kierunku.
Ponieważ opór jest naprawdę silny, podczas tej walki dojdzie również do odwrócenia, a nawet wielokrotnych zwrotów akcji. Nie jest to nic złego. To hartuje proletariat i lud pracujący, a zwłaszcza młode pokolenie. Udziela im lekcji i daje im doświadczenie oraz pomaga im zrozumieć, że ścieżka rewolucji nie jest prosta i równa, lecz kręta.
3. Przedkładać odwagę ponad wszystko inne i śmiało mobilizować masy
Wynik tej wielkiej Rewolucji Kulturalnej będzie zależał od tego, czy kierownictwo partii odważy się śmiało zmobilizować masy.
Obecnie można wyróżnić cztery różne przypadki kierowania ruchem Rewolucji Kulturalnej przez organizacje partyjne na różnych poziomach:
1. Sytuacja, w której odpowiedzialne osoby z organizacji partyjnych stoją na czele ruchu i odważnie mobilizują masy. Najważniejszą rzeczą dla nich jest odwaga; są nieustraszonymi komunistycznymi bojownikami i dobrymi uczniami Przewodniczącego Mao. Są zwolennikami gazet naściennych pisanych dużymi literami i organizowania wielkich debat. Zachęcają masy do ujawniania wszelkich złowrogich elementów, a także krytykują niedociągnięcia i błędy w pracy osób odpowiedzialnych. Ten prawidłowy sposób przywództwa jest wynikiem priorytetowego traktowania polityki proletariackiej i stawiania idei Mao Zedonga na pierwszym miejscu.
2. W wielu organach osoby odpowiedzialne bardzo słabo rozumieją zadania przywódcze w tej wielkiej walce, ich przywództwo jest dalekie od rzetelności i skuteczności, a zatem są niezdolne i mają słabą pozycję. Przede wszystkim boją się, sztywno trzymają się przestarzałych metod i zasad i nie chcą łamać przyjętych konwencji i czynić postępów. Nowy rewolucyjny porządek mas zaskoczył ich, w wyniku czego ich przywództwo pozostaje w tyle za rozwojem i masami.
3. W niektórych organach, osoby odpowiedzialne, które popełniły te lub inne błędy w przeszłości, są jeszcze bardziej skłonne do stawiania strachu ponad wszystko inne, obawiając się, że masy wykorzystają ich błędy, by obrócić się przeciwko nim. W rzeczywistości, jeśli dokonają uczciwej samokrytyki i zaakceptują krytykę mas, partia i masy będą pobłażliwe wobec ich błędów. Ale jeśli tego nie zrobią, będą nadal popełniać błędy i ostatecznie staną się przeszkodami na drodze ruchu masowego.
4. Niektóre organy są kontrolowane przez ludzi, którzy wkradli się do partii i obrali kapitalistyczną drogę. Tacy ludzie na stanowiskach władzy bardzo boją się zdemaskowania przez masy i dlatego szukają każdego możliwego pretekstu do stłumienia ruchu masowego. Uciekają się do takich taktyk, jak zmiana celów ataku i zamiana czarnego w białe. W ten sposób próbują sprowadzić ruch na manowce. Kiedy znajdują się w skrajnej izolacji i nie są w stanie działać tak jak wcześniej, angażują się w kolejne intrygi, podstępnie atakują ludzi z ukrycia, rozpowszechniają plotki i zacierają różnicę między rewolucją a kontrrewolucją najlepiej jak potrafią, a wszystko to w celu zaatakowania rewolucjonistów.
Komitet Centralny Partii żąda od komitetów partyjnych na wszystkich szczeblach, aby trzymały się właściwego przywództwa, a przede wszystkim aby odważyły się odważnie zmobilizować masy. Aby odważyły się zmienić stan słabości i niekompetencji tam, gdzie on istnieje oraz zachęcić tych towarzyszy, którzy popełnili błędy, ale są gotowi je naprawić, by odrzucili swe mentalne przeszkody i przyłączyli się do walki. Aby odważyły się usunąć tych wszystkich rządzących z czołowych stanowisk, którzy znaleźli się na ścieżce kapitalistycznej. Wszystko to po to, by umożliwić w ten sposób odzyskanie przywództwa przez proletariackich rewolucjonistów.
4. Pozwolić masom na samokształcenie się w tym ruchu
W wielkiej proletariackiej Rewolucji Kulturalnej masy mogą wyzwolić się tylko same, a wykorzystywana przez nie metoda działania nie może być stosowana we wszystkich przypadkach.
Ufajcie masom, polegajcie na nich i zwracajcie uwagę na ich inicjatywę. Uwolnijcie się od strachu. Nie obawiajcie się nieporządku. Przewodniczący Mao często powtarzał nam, że rewolucja nie może być tak wyrafinowana, łagodna, umiarkowana, uprzejma, grzeczna, powściągliwa i wielkoduszna. Niech masy kształcą się w tym wielkim ruchu rewolucyjnym i uczą się rozróżniać między dobrem a złem oraz między właściwym a niewłaściwym zachowaniem.
Należy w jak największym stopniu wykorzystać gazety naścienne z dużymi literami oraz organizować duże debaty w celu omawiania spraw, aby masy mogły wyjaśnić prawidłowe poglądy, skrytykować błędne i ujawnić wszystkie złowrogie elementy. W ten sposób w trakcie walki masy będą w stanie podnieść swoją świadomość polityczną, będą mogły kultywować swoje zdolności i talenty, odróżniać dobro od zła oraz będą w stanie wytyczyć wyraźną granicę między wrogiem a nami.
5. Stanowczo realizować linię klasową partii
Kim są nasi wrogowie? Kim są nasi przyjaciele? Jest to pytanie o pierwszorzędnym znaczeniu dla rewolucji, a także dla Wielkiej Rewolucji Kulturalnej.
Kierownictwo partii powinno dobrze wiedzieć, jak odkryć część lewicową, rozwijać i wzmacniać jej szeregi oraz powinno stanowczo polegać na rewolucyjnej lewicy. Podczas ruchu jest to jedyny sposób, aby w pełni odizolować najbardziej reakcyjnych prawicowców, pozyskać tych w centrum i zjednoczyć się z ogromną większością, tak aby pod koniec ruchu osiągnąć jedność ponad 95% funkcjonariuszy i mas.
Skoncentrujcie wszystkie siły, aby uderzyć w garstkę ultrareakcyjnych burżuazyjnych elementów prawicowych i kontrrewolucyjnych rewizjonistów, aby w pełni ujawnić i skrytykować ich przestępstwa przeciwko Partii, socjalizmowi i ideom Mao Zedonga oraz maksymalnie ich odizolować.
Głównym celem obecnego ruchu są te osoby w partii, które zajmują stanowiska kierownicze i podążają kapitalistyczną ścieżką.
Należy zachować ostrożność, aby dokonać ścisłego rozróżnienia między antypartyjnymi, antysocjalistycznymi elementami prawicowymi a tymi, którzy popierają partię i socjalizm, ale powiedzieli lub zrobili coś złego lub napisali złe artykuły lub prace.
Należy również zachować ostrożność, aby ściśle odróżnić reakcyjnych burżuazyjnych despotów akademickich i reakcyjne „autorytety” z jednej strony od ludzi ze zwykłymi burżuazyjnymi ideami akademickimi z drugiej.
6. Prawidłowe rozwiązywanie sprzeczności wśród ludu
Należy dokonać ścisłego rozróżnienia między dwoma różnymi rodzajami sprzeczności: tymi wewnątrz ludu oraz tymi między nami a wrogiem. Sprzeczności wewnątrz ludu nie mogą być przeinaczane w sprzeczności między nami a wrogiem. Z drugiej strony sprzeczności między nami a wrogiem nie mogą być przeinaczane w sprzeczności wewnątrz ludu.
To całkiem naturalne, że masy mają różne poglądy. Kontrowersje między różnymi poglądami są nieuniknione, konieczne i pożyteczne. W trakcie normalnej i wyczerpującej dyskusji masy potwierdzą to, co słuszne, poprawią to, co błędne oraz z czasem osiągną jednomyślność.
Metodą stosowaną w dyskusjach jest przedstawianie faktów, argumentacja oraz przekonywanie za pomocą tej argumentacji. Niedopuszczalne jest wymuszanie na mniejszości, która ma odmienne zdanie, ustępstw za pomocą przemocy. Mniejszość powinna być chroniona, ponieważ czasami prawda leży po jej stronie. Nawet jeśli się mylą, powinni nadal mieć prawo do wypowiadania się w swoim imieniu i zachowania swojej opinii.
Jeśli dochodzi do debaty, powinna być ona prowadzona za pomocą argumentów, a nie przymusu lub przemocy.
W trakcie debaty każdy rewolucjonista powinien wiedzieć jak myśleć samodzielnie oraz powinien rozwijać komunistycznego ducha: mieć odwagę myśleć, mówić i działać. Rewolucyjni towarzysze, celem umocnienia jedności, nie powinni prowadzić niekończących się dyskusji na drugorzędne tematy, pod warunkiem, że mają one ten sam główny kierunek.
7. Bądźcie czujni wobec tych, którzy nazywają rewolucyjne masy „kontrrewolucjonistami”
W niektórych szkołach, zespołach i grupach roboczych Rewolucji Kulturalnej niektórzy odpowiedzialni ludzie organizowali kontrataki na masy, które tworzyły przeciwko nim gazetki naścienne napisami dużymi literami. Ludzie ci formułowali nawet hasła takie jak:
Opór wobec przywódców własnej organizacji lub grupy roboczej oznacza opór wobec Komitetu Centralnego Partii, partii i socjalizmu, oznacza kontrrewolucję. W ten sposób jest rzeczą nieuniknioną, że ich ciosy spadną na niektórych prawdziwie rewolucyjnych działaczy. Jest to błąd w orientacji i linii oraz jest absolutnie niedopuszczalny.
Niektórzy ludzie, którzy popełnili poważne błędy ideologiczne, a zwłaszcza niektórzy antypartyjni i antysocjalistyczni prawicowcy, wykorzystują pewne niedociągnięcia i błędy w ruchu masowym do rozpowszechniania plotek i zmyśleń, do agitacji i celowego nazywania niektórych ludzi „kontrrewolucjonistami”. Należy mieć się na baczności przed takimi oszustami i w porę demaskować ich sztuczki.
W trakcie prowadzenia działań [związanych z Rewolucją Kulturalną, przyp. tłum.] – z wyjątkiem przypadków aktywnych kontrrewolucjonistów, przeciwko którym istnieją wyraźne dowody przestępstwa, takie jak morderstwo, podpalenie, zatrucie, sabotaż lub kradzież tajemnic państwowych, i którzy muszą być traktowani zgodnie z prawem – nie należy podejmować żadnych środków przeciwko studentom i uczniom uniwersytetów, szkół technicznych, średnich i podstawowych w związku z problemami wynikającymi z prowadzenia tychże działań. Aby nie dopuścić do zamiany głównego celu walki, zabrania się podżegania mas lub studentów do walki przeciwko sobie pod jakimkolwiek pretekstem. Nawet te prawa, które zostały zadeklarowane, powinny być na późniejszym etapie działań rozpatrywane zgodnie z odpowiednimi okolicznościami.
8. Zagadnienie kadr
Ogólnie rzecz biorąc, kadry są podzielone na następujące cztery grupy:
dobre;
względnie dobre;
te, które popełniły poważne błędy, ale nie są jeszcze nastawionymi przeciwko partii, antysocjalistycznymi prawicowcami;
niewielki zastęp antypartyjnych, antysocjalistycznych prawicowców.
Należy całkowicie zdemaskować antypartyjnych i antysocjalistycznych prawicowców. Należy doprowadzić do ich rozgromienia i całkowicie zdyskredytować. Należy także wyeliminować ich wpływy. Jednocześnie należy pozostawić im otwartą drogę, aby mogli rozpocząć nowe życie.
9. Grupy, komitety i zgromadzenia Rewolucji Kulturalnej
W toku Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej pojawiło się wiele nowych rzeczy. Stworzone przez masy w wielu szkołach i organach kulturalnych grupy rewolucyjne, komitety i inne formy organizacji są czymś nowym i mają wielkie znaczenie historyczne.
Te grupy rewolucji kulturalnej, komitety i zgromadzenia są najlepszymi nowymi formami organizacji, za pomocą których masy mogą się kształcić pod przywództwem partii komunistycznej. Są najlepszym pomostem, przez który nasza partia utrzymuje bliski kontakt z masami. Są organami władzy proletariackiej rewolucji kulturalnej.
Walka proletariatu ze starymi ideami, zwyczajami i nawykami oraz ze starą kulturą pozostawioną przez wszystkie klasy wyzyskujące w ciągu ostatnich tysiącleci z konieczności będzie trwała bardzo, bardzo długo. Dlatego grupy, komitety i zgromadzenia Rewolucji Kulturalnej nie powinny być organizacjami tymczasowymi, ale stałymi organizacjami masowymi na dłuższy okres czasu. Są one odpowiednie nie tylko dla uniwersytetów, szkół i urzędów państwowych, ale także zasadniczo dla fabryk, kopalń, innych przedsiębiorstw, dzielnic miejskich i wsi.
Konieczne jest wprowadzenie powszechnego systemu wyborczego podobnego do systemu Komuny Paryskiej, zgodnie z którym wybierani są członkowie grup i komitetów Rewolucji Kulturalnej oraz delegaci na zgromadzenia Rewolucji Kulturalnej. Listy kandydatów powinny być sporządzone przez masy rewolucyjne po dokładnej dyskusji, a wybory powinny odbywać się po wielokrotnym przedyskutowaniu list przez masy.
Masy mają prawo w dowolnym momencie krytykować członków grup i komitetów rewolucji kulturalnej oraz delegatów na kongresy Rewolucji Kulturalnej. Jeśli członkowie lub delegaci okażą się niekompetentni, mogą zostać po dyskusji mas zastąpieni lub odwołani w drodze wyborów.
Kulturalne grupy rewolucyjne, komitety i zgromadzenia na uniwersytetach i w szkołach powinny składać się głównie z przedstawicieli rewolucyjnych uczniów i studentów. Jednocześnie powinny one obejmować pewną liczbę rewolucyjnych nauczycieli, pracowników i robotników.
10. Reforma systemu nauczania
Niezwykle ważnym zadaniem wielkiej proletariackiej rewolucji kulturalnej jest transformacja starego systemu edukacji, tj. starych zasad i metod nauczania.
Ta Wielka Rewolucja Kulturalna musi przynieść całkowitą zmianę zjawiska zdominowania naszych szkół przez burżuazyjnych intelektualistów.
W każdym z rodzajów szkół musimy w pełni realizować wytyczne określone przez Towarzysza Mao Zedonga, że edukacja służy polityce proletariackiej i że edukacja jest powiązana z pracą produkcyjną, tak aby ci, którzy otrzymują wykształcenie, byli w stanie rozwijać się moralnie, intelektualnie i fizycznie oraz stać się ludźmi pracy z socjalistyczną świadomością i kulturą.
Czas trwania studiów powinien zostać skrócony. Kursów powinno być mniej, ale powinny być one lepszej jakości. Materiały dydaktyczne powinny zostać gruntownie zmienione. W niektórych przypadkach powinno się zacząć od uproszczenia skomplikowanego materiału. Podczas gdy głównym zadaniem uczniów i studentów jest nauka, powinni oni również uczyć się innych rzeczy. Oznacza to, że oprócz nauki powinni również uczyć się o pracy w przemyśle i rolnictwie oraz o wojsku. Ponadto powinni także przez cały czas uczestniczyć w walce Rewolucji Kulturalnej, w której krytykuje się burżuazję.
11. Kwestia krytyki imiennej w prasie
W trakcie masowego ruchu Rewolucji Kulturalnej krytyka ideologii burżuazyjnej i feudalnej musi być odpowiednio połączona z szerzeniem proletariackiego światopoglądu, marksizmu-leninizmu i idei Mao Zedonga.
Należy zorganizować krytykę typowych przedstawicieli burżuazji, którzy wkradli się do partii, oraz typowych reakcyjnych akademickich „autorytetów” burżuazji, która powinna obejmować krytykę różnych reakcyjnych poglądów w filozofii, historii, ekonomii politycznej i edukacji, w dziełach i teoriach literackich i artystycznych, w teoriach nauk przyrodniczych oraz w innych dziedzinach.
Decyzja o imiennej krytyce w prasie powinna zostać podjęta na tym samym szczeblu przez Komitet Partii po dyskusji, a w niektórych przypadkach przekazana do zatwierdzenia przez Komitet Partii wyższego szczebla.
12. Polityka wobec naukowców, inżynierów i innych pracowników
W trakcie prowadzenia działań [w ramach Rewolucji Kulturalnej] w odniesieniu do naukowców, inżynierów i innych pracowników, powinniśmy nadal stosować politykę „jedność, krytyka, jedność”, tak długo jak są oni patriotami, ciężko pracują, nie sprzeciwiają się partii lub socjalizmowi oraz nie utrzymują niedozwolonych stosunków z zagranicą. Naukowcy i personel naukowo-techniczny, którzy wnieśli swój wkład, powinni być chronieni. Należy im pomóc w stopniowej reedukacji w zakresie ich światopoglądu i stylu pracy.
13. Kwestia ustaleń dotyczących integracji z działaniami na rzecz edukacji socjalistycznej w mieście i na wsi
Instytucje kulturalne i edukacyjne oraz wiodące organy partii i rządu w dużych i średnich miastach są centralnymi punktami obecnej proletariackiej Rewolucji Kulturalnej.
Dzięki Wielkiej Rewolucji Kulturalnej ruch na rzecz edukacji socjalistycznej w obszarach miejskich i wiejskich zostanie jeszcze bardziej wzbogacony i podniesiony na wyższy poziom. Te dwa ruchy powinny być ze sobą ściśle powiązane. Ustalenia w tym celu mogą być dokonywane na różnych obszarach i wydziałach zgodnie z określonymi uwarunkowaniami.
Ruch na rzecz edukacji socjalistycznej trwający obecnie na wsi i w przedsiębiorstwach miejskich nie powinien być zakłócany tam, gdzie pierwotne ustalenia są odpowiednie, a ruch robi dobre postępy. Ruch ten powinien być kontynuowany zgodnie z pierwotnymi ustaleniami. Jednakże kwestie poruszone w obecnej Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej powinny być przedstawione masom do dyskusji we właściwym czasie, tak aby ideologia proletariacka mogła być nadal aktywnie promowana, a ideologia burżuazyjna mogła być dalej wykorzeniana.
W niektórych miejscach Wielka Proletariacka Rewolucja Kulturalna staje się centralnym punktem wykorzystywanym do nadania dodatkowego impulsu ruchowi na rzecz edukacji socjalistycznej i przeprowadzenia czystki na polu politycznym, ideologicznym, organizacyjnym i ekonomicznym. Takie działanie może zostać podjęte, jeśli lokalne komitety partyjne uznają to za stosowne.
14. Trzymać rewolucję mocno w ręku, promować produkcję
Celem Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej jest zrewolucjonizowanie ideologii ludzi tak, aby praca we wszystkich dziedzinach była wykonywana więcej, szybciej, lepiej i bardziej ekonomicznie. Jeśli masy zostaną w pełni zmobilizowane i zostaną podjęte odpowiednie ustalenia, możliwe będzie przeprowadzenie rewolucji kulturalnej i produkcji bez wzajemnego kolidowania ze sobą, przy jednoczesnym zagwarantowaniu wysokiej jakości całej naszej pracy.
Wielka Proletariacka Rewolucja Kulturalna jest potężną siłą napędową dla rozwoju społecznych sił wytwórczych naszego kraju. Błędem jest przeciwstawianie Wielkiej Rewolucji Kulturalnej rozwojowi produkcji.
15. Siły zbrojne
W siłach zbrojnych ruch Rewolucji Kulturalnej i ruch edukacji socjalistycznej powinny być prowadzone zgodnie z instrukcjami Komisji Wojskowej Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin i Głównego Departamentu Politycznego Armii Ludowo-Wyzwoleńczej.
16. Idee Mao Zedonga stanowią wytyczne dla działań w Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej
W Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej konieczne jest trzymanie wysoko wielkiego czerwonego sztandaru idei Mao Zedonga i dowodzenie proletariacką polityką. Ruch na rzecz aktywnego i twórczego stosowania dzieł Przewodniczącego Mao powinien być rozwijany wśród mas robotników, chłopów, żołnierzy, urzędników i intelektualistów, a idee Mao Zedonga powinny być traktowane jako wytyczne dla działań w Rewolucji Kulturalnej.
Podczas tej złożonej Wielkiej Rewolucji Kulturalnej komitety partyjne na wszystkich poziomach muszą sumiennie i twórczo studiować i stosować dzieła Przewodniczącego Mao. W szczególności muszą wielokrotnie studiować pisma Przewodniczącego Mao na temat Rewolucji Kulturalnej i metod przywództwa partyjnego, takie jak „O nowej demokracji”, „Przemówienia na debacie w Yenan na temat literatury i sztuki”, „O prawidłowym rozwiązywaniu sprzeczności pośród ludu”, „Przemówienie na krajowej konferencji Komunistycznej Partii Chin na temat pracy propagandowej”, „O niektórych kwestiach metod przywództwa” i „Metody pracy komitetów partyjnych”.
Komitety partyjne na wszystkich szczeblach powinny stosować się do instrukcji udzielanych przez Przewodniczącego Mao, a mianowicie w pełni stosować linię masową – od mas i dla mas. Zanim staną się nauczycielami, powinny zostać uczniami. Powinny starać się unikać jednostronności i wąskich horyzontów myślowych. Powinny kultywować materialistyczną dialektykę oraz przeciwstawiać się metafizyce i scholastyce.
1Przyp. tłum. Chodzi o tzw. dazibao – to w Chinach ręcznie kaligrafowana gazetka wywieszana na ogół na murze lub ścianie w miejscu publicznym, zawierająca protest, tekst propagandowy lub innego rodzaju informacje (za:wiki)